(၂)
ရာသီအဖံုဖံုက
၀တ္ရံုအထပ္ထပ္မလို႕ကပြဲကျပန္လာၾကျပီ
ေျမနီလမး္မဆီမွာေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တညး္
မင္းကိုေမ်ွာ္ေငးရင္း စကား၀ါပြင့္ေတြေ၀သီ
ငါ့တစ္ေယာက္တညး္အတြက္ ျမႈခိုးေတြမုိးလိုရြာျပီ
ျမဴခိုးေတြမုိးလို၇ြာျပီ...............
ၾကာခဲ့ပါျပီ
ဒီစကား၀ါပင္ၾကီးေအာက္မွာပဲ
ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႕
ပန္းတစ္ပြင့္ကိုေပးရင္း
နႈတ္ဆက္နမး္ခဲ့တဲ့နဖူးျပင္ကုိ ဖြဖြေပးထိေတြ႕ရင္း
လိႈက္ေမာစြာနဲ႕ပင္အိုကုိေမာ့ၾကည့္
စကားတစ္ခြန္းေမးမိတယ္
သူဘယ္မွာလဲ သိပါသလားကြယ္.............
ခဏခ်င္းျငိမ္သက္
အကုိင္းအလက္ေတြလဲေတာင္ပံခတ္လို႕
လက္၀င္းဆူးရဲတဲ့အလင္းေတြနဲ႕
ျဖဳန္းခနဲသက္၀င္လႈပ္ရွား
ဆိတ္ျငိမ္တဲ့သူနွလံုးသားက
စကား၀ါပန္းနဲ႕အလြမ္းသည္မငါ့ကုိ
သနားလိုသည္ထင္ရဲ႕
ပင့္သက္ကုိဖြဖြေလးထုတ္
ငါမသိတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ
ေျမနီလမး္ထက္မွာျဖန္႕ၾကဲ
အနီေရာင္ေတြရဲခနဲပါပဲေလ
တကယ္ေတာ့
စကား၀ါတစ္ပင္တည္းေအာက္မွာနားျပီး
ကမၻာျခားေနတဲ့အျဖစ္
နာက်င္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ
သံေယာဇဥ္မီးစက္ေတြက ပရိေဒ၀နဲ႕ေပါင္းျပီ
နက္ရိႈင္းစြာရိႈက္ေအာ္
မငး္ေခၚသံကုိငါၾကားရျပီ
ေနြမိုးေဆာင္းအလီလိီကို
သူတစ္ေယာက္တည္းအံတုလို႕
ျဒပ္ထုမရွိတဲ့ခႏၶာနဲ႕
ပူေလာင္ပင္ပန္းစြာ မင္းငိုေၾကြးေနတာကုိ
သိခြင့္မရတဲ့အျဖစ္
ဘယ္သူဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့က်ိန္စာဆိုးလဲ
ရွင္သန္မႈနဲ႕ေသဆံုးမႈၾကားက
ျခားထားတဲ့စညး္တစ္ခုဟာ
နွလံုးသားတစ္စံုကိုဟန့္႕တားနို္င္တဲ့
ဓါးသြားတစ္လက္သာဆို၇င္...........................
ေဟ့ခ်စ္သူေရ
မီးဖိနပ္ကိုစီး ခ၇ီးၾကမ္ကိုႏွင္
မင္းရင္ခြင္ကို ကိုးစား
ငါ့မွာခြန္အားအျပည္႕ပါ
ဆတ္ဆတ္ခါေနတဲ့ပီတိအဟုန္န႕ဲ
အဖန္ငါးရာကိုေဘးခ်ိတ္
ဟိုးေတာင္ကုန္းထိပ္ကေနျပီး
မင္းရွိတဲ့ကမၻာကို ငါလာမွာေပါ့ကြယ္
စကားပါတစ္ပြင့္သာပန္ခြင့္ေပး
အဖန္ငါးရာကုိလည္း၀န္မေလးဘူး
လြင့္ခနဲဟာသြားတဲ့ခံစားမႈက
ရွင္သန္ျခင္းကုိေဖာက္ထြက္
မုိးယံထိတက္မယ့္အခ်စ္က
ငါ့အခ်စ္ကုိကယ္မမယ္ဆိုရင္
ကယ္မမယ္ဆိုရင္ .......ကယ္မမယ္ဆိုရင္...........
ရာသီအဖံုဖံုက
၀တ္ရံုအထပ္ထပ္မလို႕ကပြဲကျပန္လာၾကျပီ
ေျမနီလမး္မဆီမွာေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တညး္
မင္းကိုေမ်ွာ္ေငးရင္း စကား၀ါပြင့္ေတြေ၀သီ
ငါ့တစ္ေယာက္တညး္အတြက္ ျမႈခိုးေတြမုိးလိုရြာျပီ
ျမဴခိုးေတြမုိးလို၇ြာျပီ...............
ၾကာခဲ့ပါျပီ
ဒီစကား၀ါပင္ၾကီးေအာက္မွာပဲ
ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႕
ပန္းတစ္ပြင့္ကိုေပးရင္း
နႈတ္ဆက္နမး္ခဲ့တဲ့နဖူးျပင္ကုိ ဖြဖြေပးထိေတြ႕ရင္း
လိႈက္ေမာစြာနဲ႕ပင္အိုကုိေမာ့ၾကည့္
စကားတစ္ခြန္းေမးမိတယ္
သူဘယ္မွာလဲ သိပါသလားကြယ္.............
ခဏခ်င္းျငိမ္သက္
အကုိင္းအလက္ေတြလဲေတာင္ပံခတ္လို႕
လက္၀င္းဆူးရဲတဲ့အလင္းေတြနဲ႕
ျဖဳန္းခနဲသက္၀င္လႈပ္ရွား
ဆိတ္ျငိမ္တဲ့သူနွလံုးသားက
စကား၀ါပန္းနဲ႕အလြမ္းသည္မငါ့ကုိ
သနားလိုသည္ထင္ရဲ႕
ပင့္သက္ကုိဖြဖြေလးထုတ္
ငါမသိတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ
ေျမနီလမး္ထက္မွာျဖန္႕ၾကဲ
အနီေရာင္ေတြရဲခနဲပါပဲေလ
တကယ္ေတာ့
စကား၀ါတစ္ပင္တည္းေအာက္မွာနားျပီး
ကမၻာျခားေနတဲ့အျဖစ္
နာက်င္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ
သံေယာဇဥ္မီးစက္ေတြက ပရိေဒ၀နဲ႕ေပါင္းျပီ
နက္ရိႈင္းစြာရိႈက္ေအာ္
မငး္ေခၚသံကုိငါၾကားရျပီ
ေနြမိုးေဆာင္းအလီလိီကို
သူတစ္ေယာက္တည္းအံတုလို႕
ျဒပ္ထုမရွိတဲ့ခႏၶာနဲ႕
ပူေလာင္ပင္ပန္းစြာ မင္းငိုေၾကြးေနတာကုိ
သိခြင့္မရတဲ့အျဖစ္
ဘယ္သူဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့က်ိန္စာဆိုးလဲ
ရွင္သန္မႈနဲ႕ေသဆံုးမႈၾကားက
ျခားထားတဲ့စညး္တစ္ခုဟာ
နွလံုးသားတစ္စံုကိုဟန့္႕တားနို္င္တဲ့
ဓါးသြားတစ္လက္သာဆို၇င္...........................
ေဟ့ခ်စ္သူေရ
မီးဖိနပ္ကိုစီး ခ၇ီးၾကမ္ကိုႏွင္
မင္းရင္ခြင္ကို ကိုးစား
ငါ့မွာခြန္အားအျပည္႕ပါ
ဆတ္ဆတ္ခါေနတဲ့ပီတိအဟုန္န႕ဲ
အဖန္ငါးရာကိုေဘးခ်ိတ္
ဟိုးေတာင္ကုန္းထိပ္ကေနျပီး
မင္းရွိတဲ့ကမၻာကို ငါလာမွာေပါ့ကြယ္
စကားပါတစ္ပြင့္သာပန္ခြင့္ေပး
အဖန္ငါးရာကုိလည္း၀န္မေလးဘူး
လြင့္ခနဲဟာသြားတဲ့ခံစားမႈက
ရွင္သန္ျခင္းကုိေဖာက္ထြက္
မုိးယံထိတက္မယ့္အခ်စ္က
ငါ့အခ်စ္ကုိကယ္မမယ္ဆိုရင္
ကယ္မမယ္ဆိုရင္ .......ကယ္မမယ္ဆိုရင္...........
